De kracht van lokaal

Klimaatverandering neemt toe in de wereld en daarbij wordt het steeds duidelijker dat wij als mens hier iets mee moeten. Kort samengevat moet Nederland 55% minder broeikasgassen uitstoten in 2030 in vergelijking met 1990. Het doel is uiteindelijk dat Nederland in 2050 klimaatneutraal is: dus de netto uitstoot is dan nul. Het gevolg is de zogeheten stikstofcrisis, die we allemaal wel kennen in de vorm van protesten en bouwprojecten die stil komen te liggen. Dat vooral de landbouw het zwaar te voorduren heeft komt doordat uit cijfers blijkt dat zij voor 45% verantwoordelijk zijn voor de stikstofuitstoot in Nederland. Ooit las ik een boek van Anne-Marie van Rakhorst “Geld stuurt de wereld” dat er in Nederland dagelijks voor 4.000 calorieën per persoon geproduceerd wordt. Dat terwijl men, afhankelijk van geslacht en leefstijl, dagelijks maar 2.000 tot 2.500 calorieën nodig heeft. Is het dan wel zo erg dat voedselproductiebedrijven zouden moeten stoppen of sluiten?

Het blijkt dat onze voedselvoorziening voor 33% de oorzaak is van de broeikasgassenuitstoot in de wereld. Zacht uitgedrukt draagt het fors mee aan de klimaatcrisis. Denk bijvoorbeeld aan de uitstoot die vrijkomt op het moment dat wij aardappelen importeren uit Israël, tomaten uit Spanje of broccoli uit Kenia, omdat wij Nederlanders het hele jaar door willen eten wat wij willen. Maar zoals je weet is Nederland een echt landbouwland: meer dan de helft van het grondgebied van Nederland wordt namelijk gebruikt voor landbouw. Door alle technieken en de goede grond kunnen wij bijna alles van Nederlandse bodem halen. Maar waarom halen we het dan van zo ver weg, als het ook gewoon uit Nederland of uit je eigen streek kan komen?

We dienen met zijn allen bewuster om te gaan met ons voedsel en de manier waarop we handelen. Uit onderzoek van Milieu Centraal blijkt dat in een huishouden de grootste veroorzaker van CO2-uitstoot eten en drinken is. Het gaat dan met name over voedselverspilling en het te veel consumeren van vlees. We zijn gewend om op koopjes te jagen en te kopen waar we zin in hebben, terwijl men vroeger alleen kon kiezen uit het aanbod wat er op dat moment was. Let er iemand in de supermarkt bijvoorbeeld op de bordjes op de groente- en fruitafdeling waar op staat wat het land van herkomst is?

Dit jaar heb ik actief meegewerkt aan het Regionaal Voedselsysteem Zuid-Limburg, om zo nog meer te streven naar een provincie waar we meer gaan consumeren uit de eigens treek. Tijdens de bijeenkomsten van RVSZL kwam naar voren dat 75% van de producten en grondstoffen uit Zuid-Limburg kunnen komen, terwijl men slechts 2% vanuit de regio producten koopt. Limburg heeft namelijk een zeer divers landschap, waardoor de verschillende regio’s in de provincie zijn eigen charmes hebben. De Noord- en Midden- Limburgse zandgronden zijn perfect voor de tuin- en akkerbouw en Zuid-Limburg is door het landschap groots in de fruitteelt.

Een mooie uitspraak is van onze Speltteler Huud Diederen; “Onze speltkorrel legt van akker tot bakker maar 40 kilometer af.” Als je trots bent op je streek, koop dan je producten lokaal in. Je ondersteunt de lokale boer, die hierdoor een eerlijke prijs kan krijgen, je weet wat je eet en bovenal verlaag jij hiermee jouw eigen CO2-voetafdruk. Dan hoeft niemand te staken en de vlaggen om te draaien. Je bent aan zet. Dat is de kracht van lokaal!